Nationaal Park Plitvice meren

30 juni 2016
Vandaag staat in het teken van de Plitvice meren! En we moeten zeggen: "Adriaan, je hebt niets te veel gezegd!"
Naar aanleiding van zijn aanbevelingen hadden we de website bekeken en waren tot de conclusie gekomen dat vandaag de beste dag is om het Park te bekijken want vanaf morgen wordt de entreeprijs met 65% verhoogd. Van 110 Kuna naar 180 Kuna. Wij zijn echte Hollanders en letten op de kleintjes!
Als het aan ons had gelegen zouden wij pas tussen 10 en 11 uur naar het Park gefietst zijn maar naar aanleiding van Josh zijn informatie fietsen we om 9 uur weg bij de camper. Na een kleine 10 minuten (bergafwaarts) waren we bij ingang 2. Fietsen geparkeerd, tickets gekocht en al snel liepen we het park in. Ons reisboekje schrijft erover: het Park is een van de indrukwekkendste natuurwonderen van Kroatië. Voor fans van Karl May zal het bekend zijn vanwege de vele draailocaties uit de Winnetoufilms..... Sorry, geen idee? Maar jullie misschien? Verder: 16 grote en kleine meren schitteren hier in alle schakeringen van donkerblauw tot fel turquoise, omgeven door groene bossen. Daartussen stort het water zich langs kale rotswanden naar beneden of kabbelt het rustig langs travertijnen(?) trappen. Het gutst, bruist, gorgelt en ruist. Als grijze schaduwen schieten forellen onder het wateroppervlak heen en weer. Libellen dansen tussen de dauwdruppels en het zonlicht. Kortom: Plitvice is een magische sprookjeswereld.
En nu in werkelijkheid. We waren blij dat we zo vroeg onderweg waren gegaan. Josh heeft de mooiste route aangeven en dat betekent dat we bij ingang 2, is ongeveer het midden van het park, dus ook bij het grootste meer starten. Eerst met een bootje naar de overkant vandaar over een met houten palen gelegd pad wandelen we langzaam maar zeker naar boven. Onderweg talloze watervallen, mooie stroompjes en schitterende uitzichten, dan weer over het ene meer en dan weer over het andere. Boven aangekomen stappen we in een panoramabus die ons weer terug brengt naar ons beginpunt. Vandaar volgt fase 2. En die loopt rechts langs het grootste meer. Tot zover loopt het heerlijk door! Want lopen kunnen we wel maar slenteren is niet onze sterkste kant. Tegen die tijd is het 12 uur, stroomt het Park vol en lopen er groepen mensen achter gidsen aan die constant een fel gekleurde paraplu omhoog houden. Op sommige stukken moeten we dan ook onze pas ernstig inhouden. Tot we op een gegeven moment bij een grot omhoog gaan. Dan zijn we tenminste de minst valide (lees bejaarde) medemens en kwijt. Helaas hebben ze er een stukje verderop weer een bus van leeg gegooid..... Maar onze tocht vervolgt zich, langs adembenemende plekjes. Als we het opschrijven klinkt het toch meer van het zelfde. Als we thuis zijn mogen jullie je vergapen aan de foto's!
Dan komen we op het eind van onze wandeling. We staan aan de andere kant van het grote meer en kunnen nu met een bootje terug naar het beginpunt. Echter hier staat al een gigantische rij. Een bordje geeft aan dat er elk half uur een bootje komt..... Gelukkig heeft de leiding van het Park ook door dat het snel drukker wordt en worden er meerdere bootjes ingezet. Al met al wel bijna een uur in de rij gestaan! Gelukkig geen constante brandende zon maar wel af en toe een koel windje. Bij 30 graden is dat wel prettig!
Bij de uitgang van het Park onze fietsen weer gepakt. Maar nu moeten we de berg weer op! Ook weer op aanraden van Josh was het niet verstandig om in het Park te eten. Het eten was veel te duur voor de kwaliteit die ze leveren. Nee, we moesten bij het bistro van de skiliften zijn. Niet ver bij de camperplek vandaan. Dat lijkt ons een goed plan. En dan lekker stevig lunchen want dan kunnen we het diner minimaliseren. Anders moeten we eerst nog naar de winkel... Zo gezegd, zo gedaan! Nu zitten we lekker voor ons campertje. Straks nog even de wifihoek in en kunnen we ons verhaal nog even uploaden.